Zespół nerczycowy- opis

Rozmowa z dr. Wojciechem Urbaczka

– Co jest przyczyną zespołu nerczycowego u dzieci?

– Przyczyną zespołu nerczycowego u dzieci jest nasilony białkomocz. Jeżeli „ucieczka” białka z moczem jest duża i organizm nie może go wyprodukować w takiej ilości, jaką traci, dochodzi do obniżenia jego poziomu we krwi.

Powoduje to „uciekanie” wody z naczyń krwionośnych do otaczających je tkanek. Powstają wówczas obrzęki i zagęszcza się krew, wzrasta w niej gwałtownie ilość ciał tłuszczowych.

Wszystkie te objawy: białkomocz, obniżenie ilości białka, wzrost ilości tłuszczu we krwi oraz obrzęki składają się na tzw. zespół nerczycowy (zwany popularnie nerczycą).

Główną przyczyną choroby jest uszkodzenie filtru kłębkowego, który staje się przepuszczalny dla białka. U zdrowego dziecka jest on jak sito z drobnymi oczkami. Uniemożliwiają one przeciekanie na zewnątrz białka z krwi przepływającej przez włosowate naczynia kłębka. Kłębek może zostać uszkodzony w wyniku procesu zapalnego, działania toksyn, reakcji uczuleniowej na leki, rośliny, ukąszenia owadów oraz pod wpływem nieznanych czynników.

Oczka tego „sita” powiększają się i w moczu pojawia się pewna ilość białka. Jeżeli jest ona większa od ilości, którą organizm może wyprodukować w wątrobie i wyrzucić z magazynu, jakim są mięśnie, zawartość białka we krwi zaczyna się obniżać. Wtedy wystąpi zespół nerczycowy.

– Jakie są pierwsze objawy nerczycy u dzieci?

– Najczęściej obrzęki, które pojawiają się na twarzy (najbardziej widoczne są na powiekach), a następnie na kończynach dolnych. Często obejmują całe ciało, przybierając spore rozmiary.

Należy podkreślić, że nerczyca na ogół przebiega z nawrotami, które występują zwykle kilka tygodni lub miesięcy po przerwaniu leczenia.

Leczenie nie jest oczywiście dla organizmu dziecka obojętne. Chorzy mają skłonność do otyłości, nadkwaśności żołądka (często choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy), wolniej rosną. Mają także problemy z pracą nadnerczy.

U takich dzieci należy stosować odpowiednią dietę oraz chronić je przed infekcjami, a także pamiętać, że przeciwwskazane są szczepienia ochronne. Można je zacząć dopiero rok po zakończeniu terapii. Choroba trwa długo, a jej leczenie wymaga wiele cierpliwości, zarówno ze strony rodziców, dziecka, jak i lekarza.

źródło: Zdrowie i Sukces 2005-dodatek do wydania specjalnego