Alveo wśród fitoterapeutyków

Badanie działania preparatu Alveo w Uniwersytecie Warszawskim 

W drugiej połowie XX wieku objawieniem dla ludzkości było zastosowanie leków chemicznych (w tym antybiotyków), które otwierały wielki rozdział medycyny konwencjonalnej, eliminując jednocześnie stosowanie leków naturalnych.

Po kilkudziesięciu latach jej dominacji następuje renesans medycyny opartej na naturalnych produktach leczniczych, stosowanych często jako układy wieloskładnikowe.

Wśród tych ostatnich znalazł się preparat Alveo, będący kompozycją ekstraktów z 26 roślin leczniczych.

W numerze 2(6) „Zdrowia i Sukcesu” opublikowany został wywiad, którego udzieliliśmy w związku z badaniami tego preparatu, wykonywanymi w naszym Zakładzie.  Zainteresowanie, jakie wzbudził, skłoniło nas do napisania nieco szerszej wersji obserwacji sposobu działania preparatu Alveo na badane przez nas komórki.

Walory preparatu i metodyka badania aktywności biologicznej

Zasadniczym walorem tego preparatu jest jego zróżnicowany skład i głównie stymulujący sposób działania, tj. pobudzający organizm do walki z chorobami (dzięki zawartości m.in. wyciągów z aloesu, lawendy, żeń-szenia, koniczyny, rdestu, sadźca, męczennicy).

Temu aspektowi poświęcona jest aktualna praca. Zwracamy w niej uwagę na wpływ roztworu Alveo na aktywność mitotyczną (dzielenie się komórek) i zmiany strukturalne chromosomów, zachodzące we wszystkich fazach podziału jąder komórkowych. Preparat poddaliśmy dwóm niezwykle dogodnym i powszechnie stosowanym testom biologicznym: testowi Allium i białaczkowych komórek człowieka HL-60. Aczkolwiek oba te testy nie są porównywalne z organizmem człowieka, to ze względu na charakter badanych komórek (w obydwu komórki ulegają intensywnym podziałom), wyniki uzyskane w oparciu o ten materiał mogą sugerować sposób reagowania również organizmu na stosowane preparaty. Dlatego testy te bardzo często używane są do wstępnej analizy sposobu działania i ustalenia potencjalnych właściwości różnych czynników, zwykle o działaniu z jednej strony stymulującym, a z drugiej –supresyjnym,  przejawiającym się w hamowaniu podziałów komórkowych, które są nierozerwalnie związane z rozwojem nowotworów.

Cel badań i wyniki

Celem badań było ustalenie, czy preparat Alveo powoduje oba typy reakcji na komórki użyte w powyższych testach i ustalenie jego odpowiednich stężeń. Z badań wynika, że komórki testu Allium, hodowane w wodnym roztworze

Alveo, wykazywały różny, zależny od stężenia roztworu i czasu działania, wpływ na zmianę struktury jąder komórkowych i aktywność podziałową komórek.

W najniższym z badanych stężeń preparatu (1%) jądra komórkowe przez cały okres traktowania nie zmieniały się (wpływ preparatu był neutralny). Również struktura chromosomów w poszczególnych  fazach dzielących się komórek była podobna do komórek kontrolnych (wzorcowe, do których odnosi się potem komórki poddawane badaniom, by ustalić zakres zmian, które zaszły podczas badania – przyp. redakcji) (fot. 1 i 2). W roztworach o najwyższym badanym stężeniu Alveo (6,25%) następowała szybka degradacja jąder, uniemożliwiająca ich dalsze podziały, a ich wygląd sugeruje zmiany charakterystyczne dla tzw. programowanej śmierci komórek – tj. apoptozy (fot. 3 i 4). Wiadomo jednak, że w praktyce stosowanie tak dużych ilości preparatu nie jest możliwe. Jednoczesne badanie procentu dzielących się komórek wykazało, że najniższe stężenie posiada właściwości silnie stymulujące podziały komórkowe (wzmagające aktywność organizmu). Po 72 godzinach inkubacji w 1% roztworze Alveo procent dzielących się komórek był wyższy od kontroli (stanu wyjściowego) o 75% (wykres 1). Natomiast najwyższe z zastosowanych stężeń (6,25%) po tym samym czasie spowodowało całkowite zahamowanie podziałów komórkowych (wykres 1). W drugim teście – tj. w komórkach HL-60, hodowanych w warunkach kultury in vitro i również traktowanych zwiększającymi się stężeniami preparatu Alveo, także wystąpiła zróżnicowana reakcja: przy najniższych badanych stężeniach (0,2 i 1%) procent komórek żywych był bardzo podobny do kontroli, natomiast w stężeniach najwyższych (3 i 5%) obniżał się, wraz ze wzrostem stężeń (wykres 2).

Wnioski

Na podstawie uzyskanych wyników na komórkach w obu testach można stwierdzić, że preparat Alveo w zależności od stężenia posiada właściwości od pobudzających (stymulujących) do hamujących (inhibujących) podziały komórkowe.

Z badań wynika, że preparat Alveo w niskich dawkach (tj. około 0,4-0,8%, odpowiadających zalecanej przez producenta jednorazowej dawce – 28 lub 56 ml, w przeliczeniu na człowieka o wadze 70 kg) zwiększa wyraźnie aktywność procesów metabolicznych w komórkach. Oznacza to, że może wpływać pobudzająco (stymulująco) również na system odpornościowy organizmu i w ten sposób może przyczyniać się do zwalczania różnych chorób, w tym również chorób nowotworowych. Duże dawki (tj. powyżej 6%, co odpowiada jednorazowemu spożyciu przynajmniej 450 ml preparatu przez człowieka o tej samej wadze ciała) Alveo prowadzą do zahamowania (inhibicji) podziałów komórkowych i tą drogą mogłyby zwalczać zaawansowane formy nowotworu, choć wydaje się to mniej realne ze względu na zachodzenie tego procesu podczas stosowania bardzo dużych dawek preparatu.

Należy jednak dokładniej sprawdzić tę hipotezę na innych liniach komórkowych oraz na nowotworach rozwijających się w żywych organizmach zwierzęcych (in vivo). Najważniejszym stwierdzeniem na obecnym etapie badań jest stymulująca funkcja preparatu Alveo, która może prowadzić do zwiększenia odporności organizmu oraz profilaktycznego zabezpieczenia go przed rozwojem różnorakich schorzeń. Przedstawione wyniki są bardzo obiecujące i stanowią argument do podejmowania specjalistycznych badań, typowych dla mechanizmu uzyskiwania zarówno odporności, jak i profilaktyki.

Mieczysław Kuraś, Teresa Tykarska, Justyna Antosiewicz, Monika Dudek, Jarosław Kuraś z Zakładu Morfogenezy Roślin oraz Grażyna Hoser z Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

źródło: Zdrowie i Sukces: wydanie specjalne nr 2 lipiec 2005